م.باندراس

تا تو نگاه می کنی کار من آه کردن است ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن استشب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردنستروز ستاره تا سحر تیره به آه کردنستمتن خبر که یک قلم بی تو سیاه شد جهانحاشیه رفتنم دگر نامه سیاه کردنستچون تو نه در مقابلی عکس تو پیش رونهیماینهم از آب و آینه خواهش ماه کردنستنو گل نازنین من تا تو نگاه می کنیلطف بهار عارفان در تو نگاه کردنستماه عباد تست و من با لب روزه دار ازینقول و غزل نوشتنم بیم گناه کردنستلیک چراغ ذوق هم این همه کشته داشتنچشمه به گل گرفتن و ماه به چاه کردنستغفلت کائنات را جنبش سایه ها همهسجده به کاخ کبریا خواه نخواه کردنستاز غم خود بپرس کو با دل ما چه می کنداین هم اگر چه شکوه شحنه به شاه کردنستعهد تو سایه و صبا گو بشکن که راه منرو به حریم کعبه لطف اله کردنستگاه به گاه پرسشی کن که زکات زندگیپرسش حال دوستان گاه به گاه کردنستبوسه تو به کام من کوه نورد تشنه راکوزه آب زندگی توشه راه کردنستخود برسان به شهریار ای که در این محیط غمبی تو نفس کشیدنم عمر تباه کردنست شهریار + نوشته شده در چهارشنبه بیست و هفتم دی ۱۴۰۲ ساعت 12:34 توسط  |  بخوانید, ...ادامه مطلب